Pompeii Ruins at Dusk (Φωτογραφία: Darryl Brooks via Shutterstock )
Η αρχαία πόλη της Πομπηίας είναι ένας από τους πιο συναρπαστικούς αρχαιολογικούς χώρους στον κόσμο. Βρίσκεται λίγο έξω από τη Νάπολη στη νότια Ιταλία, η Πομπηία είναι γνωστή για τα καλά διατηρημένα ρωμαϊκά ερείπια της— και την καταστροφή που κατά ειρωνικό τρόπο τα άφησε ανέπαφα.
Μετά από μια κατακλυσμική ηφαιστειακή έκρηξη , ολόκληρη η πόλη καλύφθηκε από μια κουβέρτα ηφαιστειακής τέφρας. Μέχρι τον 18ο αιώνα, η πόλη παρέμενε θαμμένη από αυτή τη σκόνη, αφήνοντάς την ανέγγιχτη —και αόρατη— για σχεδόν 1.700 χρόνια.
Μια τοιχογραφία από το House of the Centenary στην Πομπηία δείχνει την παλαιότερη γνωστή απεικόνιση του Βεζούβιου (Φωτογραφία: Wikimedia Commons [Public Domain])
Ιστορία της Πομπηίας
Πριν από την έκρηξη, η Πομπηία ήταν ένα ζωντανό ρωμαϊκό κέντρο. Πιθανώς ιδρύθηκε τον 7ο ή 6ο αιώνα π.Χ. από τους ανθρώπους των Osci από την κεντρική Ιταλία, είχε μια πολύχρωμη ιστορία κατά τη σύντομη ύπαρξή του.
Η πόλη ελεγχόταν από μια σειρά κατακτητών, συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων, των Ετρούσκων και των Σαμνιτών, πριν γίνει ρωμαϊκή αποικία το 80 π.Χ. Κατά τη ρωμαϊκή κυριαρχία, η πόλη έπαιξε σημαντικό ρόλο στο εμπόριο και το εμπόριο λόγω της γειτνίασής της τόσο με τη λεκάνη της Μεσογείου όσο και με στρατηγικούς δρόμους που κατασκεύασαν οι Ρωμαίοι. Επιπλέον, η τέφρα από το όρος Βεζούβιος , ένα κοντινό ηφαίστειο, έκανε τη γη του ιδιαίτερα εύφορη.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η πόλη άκμασε. Ειδικότερα, οι Πομπηιοί έκαναν προόδους στην τέχνη—δηλαδή τις τοιχογραφίες —και την αρχιτεκτονική, με σημαντικά κατασκευαστικά έργα που κυμαίνονταν από ένα αμφιθέατρο μέχρι ένα υδραγωγείο.
Την ώρα που έγινε η καταστροφή, η πόλη διέθετε ένα φόρουμ, αγορές τροφίμων, ναούς, εστιατόρια, λουτρά και πληθυσμό 15.000 κατοίκων.
William Turner, «Vesuvius in Eruption» (περίπου 1817-1820) (Φωτογραφία: Google Art Project μέσω Wikimedia Commons )
Η έκρηξη
Πριν από την έκρηξη του Βεζούβιου στα τέλη Αυγούστου του 79 μ.Χ., η Πομπηία είχε βιώσει μια αλυσίδα μικρών σεισμών. Καθώς οι κάτοικοι της πόλης είχαν συνηθίσει σε μικρές δονήσεις που προκαλούνται από το ηφαίστειο, πολλοί από αυτούς δεν ένιωσαν να απειλούνται από τη σεισμική δραστηριότητα.
Ωστόσο, μετά από μερικές ημέρες σεισμών, το ηφαίστειο εξερράγη βίαια, με αποτέλεσμα ταχέως κινούμενες πυροκλαστικές ροές που κάλυψαν ολόκληρη την πόλη σε στάχτη και λάπιλες, θραύσματα ελαφρόπετρας. Ο Πλίνιος ο Νεότερος , ένας Ρωμαίος συγγραφέας, περιέγραψε τη σκηνή:
«Φαρδιά φύλλα φλόγας φώτιζαν πολλά μέρη του Βεζούβιου. Το φως και η φωτεινότητά τους ήταν πιο ζωντανά για το σκοτάδι της νύχτας. . . ήταν φως της ημέρας τώρα αλλού στον κόσμο, αλλά εκεί το σκοτάδι ήταν πιο σκοτεινό και πιο πυκνό από κάθε νύχτα».
Το τεράστιο σύννεφο στάχτης έθαψε τα πάντα και τους πάντες στο πέρασμά του, σκοτώνοντας 2.000 ανθρώπους και φέρνοντας τη ζωή στην Πομπηία σε μόνιμη ακινησία.
ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ
Το μαύρο σύννεφο αντιπροσωπεύει τη γενική κατανομή της τέφρας και της τέφρας στις πληγείσες πόλεις κοντά στον Βεζούβιο (Φωτογραφία: Wikimedia Commons )
Εκτός από την Πομπηία, η έκρηξη του Βεζούβιου κάλυψε και άλλες αρχαίες ρωμαϊκές πόλεις, συμπεριλαμβανομένων των Herculaneum , Oplontis και Stabiae. Το Herculaneum ήταν η μικρότερη και πλουσιότερη αδελφή πόλη της Πομπηίας. Εξοικονομήθηκε από το πρώτο στάδιο της έκρηξης λόγω ενός δυτικού ανέμου, επιτρέποντας πολύτιμο χρόνο στους κατοίκους να φύγουν και ελαχιστοποιώντας τις ζημιές στις υποδομές της πόλης. Επιπλέον, σε αντίθεση με την Πομπηία, η στάχτη που κάλυπτε το Herculaneum απανθρακώθηκε , διατηρώντας έτσι το ξύλο των στεγών, των κρεβατιών και των θυρών, καθώς και διατηρώντας οργανικά υλικά όπως τα τρόφιμα.
Ανασκαφές
Για αιώνες, η Πομπηία ήταν ξεχασμένη. Ενώ, τον 16ο αιώνα, οι τοιχογραφίες της Πομπηίας ανακαλύφθηκαν από έναν Ιταλό αρχιτέκτονα, μόλις το 1748 ο χώρος αποκαλύφθηκε σωστά.
The Hall of the Mysteries in Pompeii (Φωτογραφία: Lord Pheasant μέσω Wikimedia Commons [Δημόσιος Τομέας])
Ήταν κατά τη διάρκεια αυτών των ανασκαφών που οι αρχαιολόγοι συνειδητοποίησαν το αξιοσημείωτο επίπεδο διατήρησης των ερειπίων, με ολόκληρα κτίρια, αντικείμενα —συμπεριλαμβανομένων, εκπληκτικά, άψητων ψωμιών σε φούρνο— και όμορφες, πολυχρωματικές τοιχογραφίες που έμειναν ανέπαφες. Αυτές οι τοιχογραφίες περιλαμβάνουν μερικές από τις παλαιότερες γνωστές απεικονίσεις νεκρών φύσεων, καθώς και κοσμικά πορτρέτα, θρησκευτική εικονογραφία και ερωτικές εικόνες.
Εκτός από την αρχιτεκτονική και τα τεχνουργήματα, ο αρχαιολόγος Giuseppe Fiorelli ανακάλυψε κενά σε σχήμα ανθρώπου στη στάχτη το 1863. Μόλις διαμορφωθούν γύρω από σώματα, αυτές οι κοιλότητες έχουν από τότε γεμίσει με γύψο και, πιο πρόσφατα, ρητίνη, προκειμένου να δημιουργηθούν εκμαγεία των θυμάτων. Εκτός από ανθρώπινα βρέφη, παιδιά και ενήλικες, αυτά τα εκμαγεία περιλαμβάνουν επίσης άτυχα ζώα, όπως αγριογούρουνα και εξημερωμένα σκυλιά .
Πομπηία Σήμερα
Σήμερα, αρχαιολόγοι και επιστήμονες συνεχίζουν να αποκαλύπτουν τα μυστήρια της Πομπηίας. Πρόσφατα, άρχισαν να κάνουν σαρώσεις CAT των εκμαγείων γύψου και ρητίνης, παίρνοντας μια γεύση από τα υπολείμματα μέσα τους. «Θα μάθουμε πολλά για τα θύματα της Πομπηίας», είπε ο αρχαιολόγος της Πομπηίας Massimo Osanna . «Η ηλικία, το φύλο τους, τι έφαγαν, ποιες ασθένειες είχαν και η κοινωνική τους τάξη».
Επιπλέον, η Πομπηία είναι δημοφιλής στο κοινό. Κάθε χρόνο, 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι επισκέπτονται το μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, όπου μπορούν να δουν μόνοι τους την αρχαία πόλη και να σταθούν στη σκιά του διαρκώς διαφαινόμενου όρους Βεζούβιος.
Φωτογραφία: Kelly Richman-Abdou / My Modern Met
Αυτό το άρθρο έχει τροποποιηθεί και ενημερωθεί.
mymodernmet
athens969.wordpress.com 
